Wyprawa żuławska

Wyruszamy w drogę, nasz pierwszy cel to Raczki Elbląskie. W tej wsi znajduje się najniższy punkt w kraju, wynoszący w/g ostatnich pomiarów -1,84 m npm. Robimy sobie depresyjne zdjęcia „podwodne”. Dzieci nie mogą się doczekać, kiedy dotrzemy do miejscowości Tropy – tak się nazywa przecież nasze koło turystyczne. Dochodzimy do  wsi Tropy Elbląskie. „W zachowanych dokumentach pisanych dotyczących tej wsi – opowiadam dzieciom- można wyczytać, że już w 1649 roku magistrat elbląski wydzierżawił teren obecnej wsi przybyłym tutaj emigrantom z Holandii - mennonitom. Tereny leżące na zachód od jeziora Drużna i stanowiące rozległe bagna i podmokłe łąki (-0,2 do -0,7p. p.m.), nie były zabezpieczone wałami aż do lat 1566-1590 dopiero przyzwyczajeni do ciągłej walki z wodą, mennonici, w drugiej połowie XVI wieku przystąpili do zagospodarowania przekazanego im terenu. Efektem ich pracy było uregulowanie w bardzo krótkim czasie systemu wodnego okolicy.”  Wędrujemy przez wieś w kierunku jezioro Drużno, obserwujemy z lewej strony drogi zarastający już kanał, była to kiedyś główna arteria komunikacyjna tej wsi. Dowodem na to są zabytkowe budynki typu holenderskiego zwrócone frontem do kanału, gdzie łodzie mogły swobodnie wpływać na teren obejścia.

Wchodzimy na niebieski szlak, aby dojść do jeziora Drużno. Przedzieramy się w dosłownym tego znaczeniu słowa przez wysokie trawy i całkowicie zarośnięty odcinek szlaku. Słychać i widać (!) liczne kormorany, nad nami krąży orzeł, nad głowami przemykają jaskółki, w mijanych krzakach śpiewa cała masa ptaków, brzęczą owady. Wsłuchujemy się w tą pieśń przyrody. Jezioro Drużno jest jeziorem zarastającym i wyjątkowo zamulonym i jest bardzo płytkie, wokół jest pełno trzęsawisk, trudno dotrzeć do brzegu jeziora.. Teraz – wiosną – to nawet nie wolno, bo wokół wszędzie gniazdują ptaki. Tutaj jest ostoja ptaków.  Ochronie podlegają stanowiska lęgowe licznie tu występującego (ok. 160 gatunków) ptactwa wodnego. Przez jezioro przebiega znany turystyczny szlak wodny wiodący z Elbląga, przez pochylnie Kanału Elbląskiego i dalej, przez liczne jeziora do Ostródy. A co to są pochylnie? – pytają mali turyści.

Zaraz zobaczycie. Nasz następny przystanek to pole biwakowe znajdujące się przy pochylni Jelenie i sama pochylnia, która położona jest w km 43.80 - 44.36 Kanału Elbląskiego, jest czwartą z kolei pochylnią kanału licząc od Miłomłyna. Pochylnia Jelenie ma konstrukcję typową dla pochylni Kanału Elbląskiego. Wchodzimy na jej szczyt. Mamy szczęście właśnie wpływa mały stateczek na wózek dolny. Widzimy jak ruszają koła linowych na stanowisku dolnym pochylni i co się dzieje na filar kół linowych na stanowisku górnym pochylni. Mijają nas wózki przenoszące statki na drugą stronę góry. Zaglądamy do maszynowni pochylni Jelenie od strony stanowiska górnego. Kanał Elbląski jest arcydziełem techniki XIX w.

Ostatni nasz przestanek to uroczy, malowniczo położony zakątek pasłęckiej krain, który był  już na początku XX wieku wykorzystywany jako miejsce wypoczynku i rekreacji przez szukających wytchnienia mieszkańców miasta - Park ekologiczny. Miejsce to, jest szczególnie obdarowane przez naturę. Jeziorko miejskie, meandrująca niczym górski potok rzeka Wąska z bogatą fauną i licznymi dopływami, wąwozy, lasy, kanał, drogi, ścieżki, rzadkie gatunki roślin, krzewów i drzew tworzą jakże piękny, harmonijny obraz przyrody na tym skrawku ziemi pasłęckiej. Zauroczeni tym miejscem, wracamy do domu!