Ludzkość znajduje się w krytycznym momencie swoich dziejów. Jesteśmy świadkami utrwalania się dysproporcji między narodami oraz wewnątrz narodów, pogłębiającej się biedy, głodu, chorób i analfabetyzmu oraz stale pogarszającego się stanu ekosystemów, od których zależy nasz byt. Jednak integracja środowiska i rozwoju, a także większe skupienie uwagi na obu tych zagadnieniach mogą doprowadzić do zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkich ludzi, do zapewnienia im lepszego poziomu życia, lepszej ochrony i zagospodarowania ekosystemów i wreszcie do zapewnienia bezpieczniejszej i bardziej pomyślnej przyszłości. Żaden naród nie może tego osiągnąć sam, jednak wszystkim narodom razem może się to udać – przy powszechnej współpracy w dziedzinie trwałego i zrównoważonego rozwoju. AGENDA 21
Publikacja: Strategie działań proekologicznych

Głos został oddany.
Hasło "rozwój zrównoważony" wywołuje bardzo zróżnicowane reakcje. Od kompletnego niezrozumienia i całkowitej na nie obojętności, przez optymistyczne przyjęcie i pewne reformatorskie modyfikacje, pozostające jednak w obrębie starych konserwatywnych struktur, aż po głęboki pesymizm i nastroje fatalistyczne tych, którzy nie dostrzegają żadnego wyjścia z istniejącej sytuacji.
Powszechnie natomiast uznaje się, że możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb, z uwzględnieniem satysfakcjonującej jakości środowiska, muszą być zachowane dla wszystkich ludzi obecnie żyjących oraz ich następców. W takim przypadku "rozwój", który niekoniecznie musi być utożsamiany ze wzrostem, wydaje się być rzeczą pożądaną i ciągle możliwą do osiągnięcia. To fundamentalne stanowisko znajduje odzwierciedlenie we wszystkich scenariuszach rozwoju globalnego od Raportu Klubu Rzymskiego, przez Raport Brundtland do Deklaracji z Rio). Zakładając, że istnieje powszechna zgoda na zaakceptowanie głównego celu, należy jednocześnie dążyć do akceptacji czterech następujących wniosków:
  • wzrost w sensie materialnym jest niezbędny dla przeważającej liczebnie biednej populacji światowej. Jednak nie może się on odbywać kosztem jakości środowiska, a jego celem ma być zapewnienie wszystkim pewnego minimalnego standardu materialnego
  •  poziom maksymalnego dobrobytu dla wszystkich ludzi powinien zostać ograniczony. Kraje wysoko uprzemysłowione powinny wyznaczyć sobie pewien pułap dobrobytu, którego nie wolno będzie im przekroczyć ze względu na;
a) rezerwy zasobów nieodnawialnych
b) tempo odtwarzania zasobów odnawialnych
c) ich wpływ na środowisko
d) eksplozję demograficzną
  •  mając na względzie przedział czasu, jaki jest brany pod uwagę (‘wszystkie następne pokolenia"), należy wstrzymać zużycie surowców nieodnawialnych. Trzeba zmienić formy produkcji i konsumpcji, a także stosować rozwiązania alternatywne. Nie wolno również dopuszczać do powstawania odpornych na biodegradację odpadów.
  • zasoby globalne, które w zasadzie są odnawialne (ziemia uprawna, rzeki, jeziora, morza, lasy i zwierzęta, a także życiodajna powłoka gazowa Ziemi), nie mogą być nadmiernie eksploatowane, ani tym bardziej niszczone. Należy również doprowadzić do ograniczenia odpadów i zanieczyszczeń, nawet tych, które po pewnym czasie ulegają biodegradacji.
Następnym etapem powinna być konkretyzacja działań służących do realizacji celów rozwoju zrównoważonego, które muszą zostać podjęte przez społeczeństwa i jednostki (od szczebla wioski do społeczności globalnej)
Muszą znaleźć się odpowiedzi na pytania: kto? gdzie ? kiedy ?

Komentarze

Brak komentarzy.

Dodaj komentarz

Twoja nazwa - Nick:
Treść komentarza:
Token - przepisz kod z obrazka:

Publikacja została dodana: 28-01-2010, liczba wyświetleń: 7166

Głosuj
Miesiąc:
W tym miesiącu już głosowałeś/aś
Rok:
Ogólnie:
Copyright © 2009 PTH Technika