Obecnie znamy dwa sposoby pozyskiwania energii słonecznej. Pierwszy z nich wykorzystuje ogniwa fotowoltaiczne, które zamieniają energię Słońca w prąd elektryczny. Drugi polega na podgrzaniu wody aż do uzyskania pary. Ta używana jest do napędzania turbiny, generującej energię elektryczną. Teoretycznie, istnieje również metoda termochemiczna, która polega na przechwytywaniu i przechowywaniu energii w molekułach. Metoda ta ma dwie bardzo ważne zalety: przede wszystkim nie wymaga stosowania izolacji zapobiegającej niekontrolowanemu uwalnianiu ciepła oraz pozwala przechowywać energię przez lata. Przez wiele lat nie udało się znaleźć odpowiedniego materiału, który spełniałby powyższe założenia. Udało się to dopiero w 1996 roku, kiedy odkryto molekuły fulwalenu dirutenowego. Po latach badań, uczeni z renomowanego Massachusetts Institute of Technology doszli do wniosku, iż cząstki te mogą magazynować ciepło, pozyskiwane z różnych źródeł energii. Niestety głównym problemem ich wykorzystania jest to, iż ruten jest pierwiastkiem występującym niezwykle rzadko. Pierwiastek ten nie posiada własnych minerałów, występuje zwykle w rudzie platyny. Uczeni liczą, iż znajdą inny związek chemiczny, częściej spotykany i mniej kosztowny niż ruten. W ten sposób powstałaby niedroga bateria ciepła.